Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


 
ΦόρουμΦόρουμ  ΠόρταλΠόρταλ  ΕικονοθήκηΕικονοθήκη  ΑναζήτησηΑναζήτηση  Latest imagesLatest images  ΕγγραφήΕγγραφή  Σύνδεση  

 

 ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Πήγαινε κάτω 
3 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
prozak
Επιμελήτρια!
Επιμελήτρια!
prozak


Αριθμός μηνυμάτων : 541
Registration date : 13/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΤρι Σεπ 18, 2007 7:37 pm

Δίας,
ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, συμβόλιζε για τους αρχαίους
Έλληνες την παντοδυναμία και την απόλυτη εξουσία. Είχε τη διακυβέρνηση
του σύμπαντος. Μπορούσε να ελέγχει τα πάντα, αφού όλοι οι άλλοι θεοί
που κατείχαν κάποιο τομέα ευθύνης, ήταν απλώς οι βοηθοί του. Πάντα όμως
του έμενε χρόνος ώστε να ξελογιάζει κάποια θεά ή κάποια όμορφη
βασιλοπούλα και να προκαλεί έτσι τη ζήλια της νόμιμης γυναίκας του, της
Ήρας.[/size]
[size=12]Ο Δίας ήταν ο τελευταίος γιος του
Κρόνου και της Ρέας.
Η σεμνή Ρέα αγανακτισμένη από το σκληρόκαρδο σύζυγό της που έτρεμε για
το θρόνο του και γι' αυτόν το λόγο καταβρόχθιζε τα παιδιά του, αμέσως
μετά τη γέννα κατάφερε, με τη βοήθεια του Ουρανού και της Γης,
να τον ξεγελάσει. Για το λόγο αυτόν ταξίδεψε στην Κρήτη· εκεί με τη
βοήθεια του βασιλιά Μελισσέα και με παραστάτριες τις κόρες του, τη
Μέλισσα και την Αδράστεια, γέννησε τον Δία σε μια σπηλιά του όρους Δίκτη, που ονομαζόταν Δικταίο άντρο. Στη
συνέχεια εμπιστεύτηκε το βρέφος στις Νύμφες του βουνού. Κατόπιν
επέστρεψε στο παλάτι του Κρόνου και του έδωσε τυλιγμένη στα σπάργανα
μια πέτρα για να την καταπιεί. Ο αφελής Κρόνος την πίστεψε και
καταβρόχθισε την πέτρα.
Υπάρχουν διάφοροι χαριτωμένοι μύθοι σχετικά με την ανατροφή του
νεογέννητου θεού. Οι Νύμφες τον τοποθέτησαν σε μια ολόχρυση κούνια, που
την κρέμασαν ανάμεσα στις φυλλωσιές μιας τεράστιας βελανιδιάς, έτσι
ώστε να αιωρείται ανάμεσα στη γη και τον ουρανό και ο Κρόνος να μην
μπορεί να τον βρει.
Τοκλάμα όμως του θεϊκού βρέφους ήταν πολύ δυνατό. Οι νεαρές κοπέλες, γιανα αποφύγουν κάποια ανεπιθύμητη επίσκεψη του Κρόνου εξαιτίας όλης αυτής
της φασαρίας, κάλεσαν τους φίλους τους, τους Κουρήτες. Αυτοί ήταν
δαιμονικά ξωτικά του δάσους με παράξενη μορφή.
Kάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, άρχιζαν να χορεύουν
έναν άγριο πολεμικό χορό, τον πυρρίχιο, και να τραγουδούν βγάζοντας
πολεμικές ιαχές και χτυπώντας τα δόρατα και τα ακόντια πάνω στη γη, που
τρανταζόταν ολόκληρη. Έτσι ο Κρόνος δεν μπορούσε να ακούσει το κλάμα
του μωρού.
Η αγαπημένη Νύμφη του Δία, η Αμάλθεια, άρμεγε το γάλα μιας
κατσίκας και τάιζε το θεϊκό βρέφος, που με μεγάλη λαιμαργία
καταβρόχθιζε την τροφή του. Η κατσίκα αυτή, που την αποκαλούσαν απλά
Αίγα, καταγόταν από τον Ήλιο. Ήταν τεράστια και τρομερή στη
μορφή. Οι Τιτάνες δεν άντεχαν να τη βλέπουν, γι' αυτό η Γαία την
έκλεισε σε μια σπηλιά της Ίδης. Ο Δίας όμως δε φοβόταν καθόλου το
πλάσμα αυτό, που βοήθησε στην ανατροφή του. Έτσι, όταν μεγάλωσε λιγάκι
και άρχισε να περπατάει, έπαιζε με την τεράστια κατσίκα, που την
ονόμασε μάλιστα Αμάλθεια από το όνομα της αγαπημένης του Νύμφης. Πολλές
φορές δεν περίμενε να τον ταΐσουν, καθόταν κάτω από την κατσίκα και
αρμέγοντάς την έπινε κατευθείαν το γάλα της.
Κάποια μέρα ο Δίας από απροσεξία και επειδή δεν
μπορούσε να ελέγξει τη θεϊκή του δύναμη, έσπασε ένα κέρατο της
Αμάλθειας. Λυπήθηκε πάρα πολύ και για να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο,
έδωσε το κέρατο στη Νύμφη Αμάλθεια, αφού πρώτα το προίκισε με μαγικές
ιδιότητες. Αυτός που το είχε, αρκούσε μόνο να κάνει μια ευχή και αμέσως
εμφανίζονταν μπροστά του όλα τα καλά του κόσμου. Από τότε έμεινε γνωστό
ως "κέρας της Αμάλθειας" ή "κέρας της Αφθονίας". Όταν η
κατσίκα γέρασε και πέθανε, ο Δίας λυπήθηκε πολύ. Από το δέρμα της
έφτιαξε την παντοδύναμη αιγίδα του, που ήταν το πιο σημαντικό όπλο του
στην Τιτανομαχία.
Το θεϊκό παιδί ανατράφηκε και με μέλι. Τα αγριομελίσσια του βουνού,
εξαιρετικά γι' αυτόν, μάζευαν το καλύτερο μέλι της βασίλισσάς τους. Οι
Νύμφες έδιναν από αυτό στο μικρό Δία, που ξετρελαινόταν για τη γλυκιά
του γεύση.
Τότε οι Νύμφες κατάλαβαν πως ήρθε η ώρα να τουαποκαλύψουν τα πάντα. Έτσι, έμαθε για το σκληρόκαρδο πατέρα του και για
όλες τις περιπέτειες που πέρασε η μητέρα του και ο ίδιος μέχρι να
φτάσει σ' αυτή την ηλικία.
Με τις πολύτιμες συμβουλές, τις ευχές και τα
μαγικά βότανα των Νυμφών και ιδιαίτερα της Μήτιδας, έφτασε μπροστά στον
Κρόνο· του αποκάλυψε την ταυτότητά του και ζήτησε το θρόνο του. Αυτός
αρνήθηκε, αλλά ο Δίας μετά από μακροχρόνια πάλη κατάφερε να τον
ακινητοποιήσει. Στη συνέχεια του έδωσε ένα βοτάνι και αμέσως ο Κρόνος
ξέρασε τα υπόλοιπα παιδιά του, την
Ήρα, την Εστία, τη
Δήμητρα, τον Ποσειδώνα και τον
Πλούτωνα.
Ο Δίας πέρασε πάρα πολλές περιπέτειες μέχρι να
γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος.
Δε χρειάζεται παρά να θυμίσουμε τη φοβερή Τιτανομαχία που κράτησε δέκα
ολόκληρα χρόνια· την αναμέτρηση δηλαδή των Ολυμπίων με τα αδέρφια του
Κρόνου, που δεν παραδέχονταν με κανένα τρόπο ως ανώτερό τους έναν
νεότερο θεό. Τελικά, με τη συμβουλή της Γαίας, ο Δίας ελευθέρωσε τους
Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες, που οι Τιτάνες τους είχαν φυλακίσει στα
Τάρταρα. Αυτοί για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους χάρισαν στα τρία
αδέρφια φοβερά όπλα. Έτσι, οι Ολύμπιοι μετά από μακροχρόνιο πόλεμο
κατάφεραν να συντρίψουν οριστικά τους Τιτάνες.Αμέσως μετά ο Δίας και τ'
αδέρφια του έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους φοβερούς Γίγαντες. Όμως με
την
Αθηνά που πολεμούσε σαν άντρας και τον
Ηρακλή και τον Διόνυσο
συμπαραστάτες κατάφεραν να νικήσουν και πάλι. Τελευταία και πιο οδυνηρή
σύγκρουση ήταν αυτή με τον Τυφώνα, ο οποίος κατάφερε να τραυματίσει τον
Δία. Όμως με την πονηριά του
Ερμή και του Πάνα είχαμε πάλι αίσιο τέλος για τους Ολύμπιους και ιδιαίτερα για τον Δία.
Μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες έγινε η μοιρασιά ανάμεσα στα τρία αδέρφια. Ο Δίας ανέλαβε τη βασιλεία του Ουρανού, ο
Ποσειδώνας τη θάλασσα και ο
Άδης τον Κάτω
Κόσμο. Όμως και τότε δε σταμάτησαν τα προβλήματα του Δία. Χρειάστηκε
πολλές φορές να αντιμετωπίσει τους άλλους θεούς και να τους πείσει για
την ανωτερότητά του. Αρκετά συχνά αντιμετώπιζε την έντονη δυσαρέσκεια
του
Ποσειδώνα, που
αμφισβητούσε διαρκώς την εξουσία του και δεν εκτελούσε υπάκουα τις
διαταγές του. Αναγκάστηκε να τον απειλήσει αρκετές φορές για να
συνετιστεί.
Κάποτε μάλιστα οι άλλοι θεοί οργάνωσαν συνωμοσία
εναντίον του βασιλιά των θεών μέσα στο ίδιο του το παλάτι. Σ' αυτή
συμμετείχαν η
Ήρα, ο Ποσειδώνας, η
Αθηνά και ο Απόλλωνας.
Και σίγουρα θα κατάφερναν να του κάνουν κακό, αν η Θέτιδα δεν έφερνε
από τα βάθη του Ωκεανού συμπαραστάτη του Δία το σεβαστό σ' όλους
Βριάρεο. Ο Δίας, για να εκδικηθεί, έδεσε την
Ήρα χειροπόδαρα με αόρατες αλυσίδες και την κρέμασε από τον ουρανό. Επιπλέον, έστειλε τον
Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα να δουλέψουν ως δούλοι στην υπηρεσία του θνητού βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα. Όσο για την
Αθηνά που ήταν η αγαπημένη του κόρη, δεν την τιμώρησε και από τότε του ήταν πιστή και υπάκουη.
Κάποιοι μύθοι διηγούνται πως όταν ανέλαβε την εξουσία, έφτιαξε τον κόσμο από την αρχή. Πήρε για γυναίκα του τη
Χθονία, μια παλιά θεότητα που ταυτίζεται με τη γη και της
χάρισε ένα πέπλο που είχε πάνω σχεδιασμένο τον κόσμο ολόκληρο· τις
στεριές και τις θάλασσες, τα βουνά και τους κάμπους, τα ποτάμια και τις
λίμνες.
Στην περίπτωση του Τρωικού πολέμου
ο Δίας φρόντισε πρώτα απ' όλα να γεννηθεί η Ελένη, έτσι ώστε η αρπαγή
της από τον Πάρη να σημάνει την έναρξη του πολέμου. Στη διάρκεια της
πολεμικής επιχείρησης είχε βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό του. Κράτησε για
αρκετό χρονικό διάστημα τον Αχιλλέα έξω από το πεδίο της μάχης όπως
είχε υποσχεθεί στη μητέρα του τη Θέτιδα. Επιπλέον, έδωσε την τελική
νίκη στους Έλληνες όπως αυτός είχε αποφασίσει, ανεξάρτητα από τους
υπόλοιπους Ολύμπιους που πολεμούσαν στο πλευρό της μιας ή της άλλης
παράταξης.
Πολλοί θεοί και ακόμη
περισσότεροι θνητοί γνώρισαν την οργή του Δία όταν έκαναν κάτι ενάντια
στη θέλησή του ή κάτι που διασάλευε την τάξη του σύμπαντος και τους
φυσικούς νόμους. Γι' αυτό κεραυνοβόλησε τον Φαέθωνα που τόλμησε να
οδηγήσει το άρμα του Ήλιου και κόντεψε να κάψει τη Γη, όταν πλησίασε
πολύ κοντά της.

Το ίδιο έκανε με τον Ασκληπιό
που είχε τόσο πολύ προοδεύσει στην ιατρική τέχνη, ώστε κατάφερνε με τα
βότανά του να ανασταίνει νεκρούς. ΟΑπόλλωνας
οργισμένος από το θάνατο του γιου του, για να εκδικηθεί, θέλησε να
σκοτώσει με τα χρυσά βέλη του τους Κύκλωπες. Ο Δίας εξοργίστηκε τόσο
ώστε ήταν έτοιμος να ρίξει το γιο του στα Τάρταρα. Μετά όμως από
παράκληση της Λητώς μετρίασε την ποινή του Απόλλωνα και τον έστειλε για
ένα χρόνο στην υπηρεσία του Άδμητου.
Εξάλλου, ο Δίας με τον κεραυνό του σκότωσε τον Ιασίονα που είχε
ερωτευτεί τη θεάΔήμητρα. Αυτή
ανταποκρίθηκε στον έρωτά του και ζούσε ευτυχισμένη μαζί του στους
αγρούς. Ο Δίας δεν ήθελε οι θεές να ζευγαρώνουν με θνητούς. Όλους
αυτούς τους ερωτικούς πόθους που δεν ήταν σύμφωνοι με τους νόμους της
φύσης τους προκαλούσε η
Αφροδίτη και στη συνέχεια ειρωνευόταν τους αθάνατους.
Ο παντοδύναμος Δίας, που ήταν και το συχνότερο
θύμα της, για να την τιμωρήσει, της ενέπνευσε μεγάλο ερωτικό πάθος για
το θνητό Αγχίση και έτσι απόκτησε απ' αυτόν το θνητό ήρωα Αινεία.
Κάποιες φορές ο ίδιος επισκεπτόταν τους θνητούς για να ελέγξει την
πίστη τους. Κάποτε πήγε και στην Κέα όπου κατοικούσαν οι Τελχίνες.
Αυτοί ήταν ένας άγριος λαός που δε δέχονταν το Δία ως τον ανώτερο θεό
και δεν τον υποδέχτηκαν με κανένα σεβασμό. Μόνο η κόρη του βασιλιά τους
η Δεξιθέα έπεσε στα γόνατα και προσφέρθηκε να τον υπηρετήσει σαν πιστή
δούλη. Τότε ο Δίας κατέστρεψε όλους τους κατοίκους εκτός από τη
σεβάσμια κόρη.
Μια άλλη φορά ο θεός πήγε στην Αρκαδία. Εκεί ο
βασιλιάς Λυκάονας και οι γιοι του, για να δοκιμάσουν τη δύναμη και την
παντογνωσία του, έσφαξαν ένα βρέφος, το έψησαν και του έδωσαν να φάει.
Ο Δίας εξοργισμένος απ' αυτό το ανοσιούργημα μεταμόρφωσε το βασιλιά και
τους γιους του σε λύκους.
Ο Σαλμωνέας, ο βασιλιάς της Ήλιδας, είχε γίνει
τόσο αλαζονικός που σχεδόν τρελάθηκε και ισχυριζόταν ότι έμοιαζε με τον
Δία. Τότε ο θεός έριξε τον κεραυνό του στο παλάτι του βασιλιά και
προκλήθηκε τεράστια πυρκαγιά που κατέκαψε όλη την πόλη.
Δίκαια ο Δίας ονομάστηκε πατέρας των θεών και των
ανθρώπων. Πραγματικά, πολλοί Ολύμπιοι αλλά και μικρότερες θεότητες,
όπως επίσης και ένα πλήθος από επώνυμους ήρωες διαφόρων πόλεων ήταν
παιδιά του.
Πρώτη σύζυγός του θεωρείται η Μήτιδα, η Νύμφη που
του έδωσε το μαγικό βοτάνι για να νικήσει τον Κρόνο. Όμως δυστυχώς
υπήρχε χρησμός που έλεγε ότι ο γιος που θα αποκτούσε από τη Μήτιδα θα
ήταν πιο δυνατός από τον πατέρα του. Γι' αυτό αποφάσισε να καταπιεί τη
γυναίκα του. Με τον τρόπο αυτόν απομάκρυνε τον κίνδυνο για εκθρόνιση
και παράλληλα απέκτησε όλη τη σοφία του κόσμου. Μετά από εννιά μήνες
χρειάστηκε να κάνει ο ίδιος μια ιδιόμορφη καισαρική τομή. Τον βασάνιζε
ένας φοβερός πονοκέφαλος και το κεφάλι του άρχισε να μεγαλώνει. Έτσι, ο
Ήφαιστος, παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, κατάφερε ένα γερό χτύπημα με το σφυρί του στο θεϊκό κεφάλι από όπου ξεπήδησε πάνοπλη η
Αθηνά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Druidis
Αρχίζω και κολλάω!
Αρχίζω και κολλάω!
Druidis


Αριθμός μηνυμάτων : 252
Ηλικία : 40
Location : Κόρινθος-Καβάλα
Registration date : 16/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΤρι Σεπ 18, 2007 7:38 pm

........
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://www.korinthosfans.gr
prozak
Επιμελήτρια!
Επιμελήτρια!
prozak


Αριθμός μηνυμάτων : 541
Registration date : 13/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΤρι Σεπ 18, 2007 7:38 pm

Επίσης ο Δίας, τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του, ζευγάρωσε με δυο Τιτανίδες. Πρώτα με τηΘέμιδα, την προσωποποίηση της δικαιοσύνης. Απ' αυτήν απέκτησε τις τρειςΏρες, την Ευνομία, τη Δίκη και τηνΕιρήνη, και τις τρεις Μοίρες, τηνΚλωθώ, τη Λάχεση και την Άτροπο, που όριζαν την
τύχη των ανθρώπων μα και των θεών. Από την Τιτανίδα Μνημοσύνη, την
προσωποποίηση της ανάμνησης, μετά από εννιά νύχτες συνεχούς
ζευγαρώματος, απέκτησε τις εννιάΜούσες, την Καλλιόπη, την
Κλειώ, την Πολύμνια, την Ευτέρπη, την
Τερψιχόρη, την Ερατώ, τη Μελπομένη, τη
Θάλεια και την Ουρανία. Αυτές προστάτευαν τη μουσική, την ποίηση και γενικά τις καλές τέχνες.Από την Ωκεανίδα Ευρυνόμη ο Δίας απέκτησε τις τρειςΧάριτες, την Αγλαΐα, την Ευφροσύνη και τη Θάλεια. Κάποτε θέλησε να ζευγαρώσει και με τη θαλασσινή θεάΘέμιδα. Όμως η
Θέμιδα προειδοποίησε ότι το παιδί της θα αποκτούσε όπλο πιο δυνατό και
από τον κεραυνό. Τότε αυτός έπνιξε το ερωτικό του πάθος και φρόντισε να
παντρέψει την όμορφη Νηρηίδα με το θνητό Πηλέα.
Μετά τα ζευγαρώματα μ' αυτές τις παλιότερες θεές, μοναδική νόμιμη
σύζυγος του Δία αναγνωρίστηκε ηΉρα, που ήταν αδερφή
του. Λένε πως αυτή δεν υπέκυπτε αρχικά στον έρωτά του, γι' αυτό ο Δίας
κατέφυγε
σ' ένα τέχνασμα. Μια κρύα μέρα του χειμώνα εμφανίστηκε έξω απότο
παράθυρο της σεβαστής θεάς μεταμορφωμένος σε κούκο. Εκείνηλυπήθηκε το
παγωμένο πουλί και το έβαλε στον κόρφο της για να ζεσταθεί. Τότε ο θεός
πήρε την κανονική του μορφή και αφού της υποσχέθηκε ότι θα την κάνει
νόμιμη σύζυγό του, ενώθηκε μαζί της. Το κυρίαρχο ζευγάρι του Ολύμπου
απέκτησε τρία παιδιά, την αιώνια έφηβη Ήβη που την έδωσαν ως σύζυγο στον Ηρακλή όταν έγινε αθάνατος, τον πολεμόχαρο Άρη και το θεϊκό σιδηρουργό Ήφαιστο.
Βέβαια, ζούσαν μια πολυτάραχη συζυγική ζωή μια και η παράφορη ζήλια της
Ήρας δεν μπορούσε ν' αντέξει τις συνεχείς ερωτικές περιπέτειες του
άντρα της. Αρκετές φορές μάλιστα αποπειράθηκε να εγκαταλείψει τη
συζυγική εστία. Ο παντοδύναμος Δίας έβρισκε πάντα τον τρόπο να τη φέρει
πίσω. Πάντα τη διαβεβαίωνε πως οι εξωσυζυγικές του περιπέτειες δε
σήμαιναν τίποτε γι' αυτόν και ότι η ίδια ήταν η μόνη γυναίκα που του
προκαλούσε τον πραγματικό πόθο.
Γιος του Δία ήταν και ο Ερμής.
Ο μεγάλος θεός αντίκρισε κάποτε την Ατλαντίδα Μαία, που κατοικούσε στο
όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας. Την ερωτεύτηκε και την κατέκτησε στη
διάρκεια μιας σκοτεινής νύχτας, όταν η Ήρα κοιμόταν και κανένας άλλος
αθάνατος ή θνητός δεν μπορούσε να τους δει. Από το σμίξιμο αυτό προήλθε
ο Ερμής, που αναστάτωσε τον κόσμο μόλις αντίκρισε το φως του ήλιου.

Πολύ γνωστός είναι ο μύθος σχετικά με τη γέννηση του
Διόνυσου.
Ο Δίας ερωτεύτηκε τη βασιλοπούλα της Θήβας Σεμέλη. Η θνητή κοπέλα δεν
μπόρεσε ν' αντισταθεί στη θεϊκή ομορφιά του και ενώθηκε μαζί του. Η Ήρα
για να εκδικηθεί παρουσιάστηκε στη βασιλοπούλα με τη μορφή της τροφού
της και την έπεισε να ζητήσει από τον Δία να της ορκιστεί ότι θα
παρουσιαστεί μπροστά της σ' όλο του το μεγαλείο. Έτσι κι έγινε· μάταια
ο Δίας προσπαθούσε να της αλλάξει γνώμη, η Σεμέλη επέμενε. Τότε,
εμφανίστηκε μπροστά της πάνω στο χρυσό του άρμα, κρατώντας στα χέρια
του τον κεραυνό, συνοδευόμενος από αστραπές και βροντές. Η Σεμέλη, όπως
θα συνέβαινε άλλωστε σε κάθε θνητό, δεν άντεξε το μεγαλείο του και
κάηκε. Ο Δίας πήρε το βρέφος που είχε συλλάβει η νεαρή κοπέλα και το
έραψε στο μηρό του. Όταν πέρασαν εννιά μήνες, γεννήθηκε ο Διόνυσος, ο
θεός των αμπελιών και του κρασιού. Ο μέγας θεός, επειδή δεν μπορούσε να
κρατήσει το βρέφος πάνω στον Όλυμπο, το εμπιστεύτηκε στην Ινώ, την
αδερφή της Σεμέλης, και στο σύζυγό της Αθάμα. Όμως η ζηλιάρα Ήρα
κατέστρεψε τους δυο συζύγους στέλνοντάς τους παροδική τρέλα. Κατόπιν ο
Δίας εμπιστεύτηκε το βρέφος στις Νύμφες της Βοιωτίας, όπου και
ανατράφηκε.
Η Ιώ
όμως υπήρξε η θνητή που ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα από την Ήρα. Αυτή ήταν
κόρη του Ίναχου, βασιλιά του Άργους. Η ομορφιά της ήταν εξαιρετική και
ο Δίας, όπως ήταν φυσικό, την ερωτεύτηκε. Από κει και πέρα άρχισε το
μαρτύριό της. Η Ήρα ετοίμασε ένα σχέδιο για να την καταστρέψει και ο
Δίας για να τη σώσει τη μεταμόρφωσε σε λευκή αγελάδα. Τότε η ζηλόφθονη
σύζυγος έστειλε ένα σιχαμερό και ενοχλητικό έντομο, τον οίστρο
(αλογόμυγα), που κεντούσε διαρκώς την Ιώ. Αυτή για να αποφύγει τα
τσιμπήματα άρχισε έξαλλη να τρέχει. Διέσχισε τη θάλασσα που πήρε το
όνομά της, Ιόνιο Πέλαγος, και έφτασε μετά από πολλές περιπέτειες στην
Αίγυπτο. Εκεί ο Δίας τη λυπήθηκε για τα τόσα βάσανά της και της
ξαναέδωσε την ανθρώπινη μορφή της. Τότε η Ιώ γέννησε τον Έπαφο, που
κυβέρνησε όσους τόπους ποτίζει ο Νείλος και που έγινε προπάτορας όλων
εκείνων που ίδρυσαν τα μεγάλαβασίλεια στην Ασία, την Αφρική και την
Αργολίδα. Η Ήρα ανέθεσε στους Κουρήτες να εξαφανίσουν τον Έπαφο. Ο Δίας
οργισμένος τους κατακεραύνωσε, μολονότι τον είχαν βοηθήσει τόσο πολύ
όταν ήταν βρέφος. Όσο για την Ιώ, πήρε τη θέση της στον ουράνιο θόλο ως
αστερισμός.

Πολύ γνωστός είναι και ο έρωτας του πρώτου θεού με τη
Δανάη, τη βασιλοπούλα του Άργους. Ο πατέρας της Ακρίσιος την
είχε φυλακίσει σ' ένα κελί του παλατιού, γιατί είχε πάρει χρησμό πως ο
γιος της Δανάης θα σκότωνε τον παππού του. Τότε παρουσιάστηκε ο Δίας
που είχε ερωτευτεί τη βασιλοπούλα και μεταμορφωμένος σε χρυσή βροχή
διαπέρασε τη στέγη και μπήκε στο κελί. Από το σμίξιμό τους γεννήθηκε ο
ήρωας Περσέας.
Η
Δανάη για αρκετό καιρό κράτησε κρυφό το γεγονός. Κάποια στιγμή όμως ο
πατέρας της άκουσε το κλάμα του μωρού και ανακάλυψε τα πάντα. Τότε
ζήτησε να μάθει ποιος ήταν ο πατέρας. Όταν η Δανάη του ανέφερε το όνομα
του Δία, δεν την πίστεψε και για τιμωρία την έκλεισε μαζί με το μωρό σ'
ένα ξύλινο κιβώτιο και την έριξε στη θάλασσα. Κάποτε έφτασαν κοντά στη
Σέριφο. Ένας ψαράς, ο Δίκτης, που είδε το κιβώτιο και άκουσε φωνές, το
μάζεψε και το άνοιξε. Η Δανάη και ο Περσέας διηγήθηκαν την περιπέτειά
τους και ο Δίκτης τους πήρε στο σπίτι του, όπου έζησαν για αρκετά
χρόνια.
Ο Δίας πολλές φορές επιθύμησε και γυναίκες που ήταν ήδη παντρεμένες με
θνητούς. Έτσι, ερωτεύτηκε τη Λήδα, τη γυναίκα του Τυνδάρεου. Για να την
πλησιάσει πήρε τη μορφή ενός κατάλευκου κύκνου. Από το σμίξιμό τους η
Λήδα γέννησε την ωραία Ελένη, που έγινε αιτία να ξεσπάσει ο Τρωικός
πόλεμος, καθώς επίσης και τους δίδυμους Κάστορα και Πολυδεύκη. Απ'
αυτούς ο ένας προήλθε από το σπέρμα του Δία και ήταν αθάνατος, ενώ ο
άλλος προήλθε από το σπέρμα του Τυνδάρεου και ήταν θνητός. Γι' αυτό
όταν ο Κάστορας πέθανε, ο Πολυδεύκης ζήτησε και πέτυχε από τον πατέρα
του να εναλλάσσεται στη ζωή με τον αγαπημένο του αδερφό.

Στην Κρήτη όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής τουδιηγούνταν ότι
ζευγάρωσε με μια τοπική ηρωίδα, την Κρήτη, που έδωσε τοόνομά της στο
νησί και απέκτησε ένα γιο, τον Κόρα, το γενάρχη ενός λαού
που κατοικούσε στα πολύ αρχαία χρόνια στο Αιγαίο.

Πολύ πιο γνωστός είναι ο μύθος που διηγείται τον έρωτα του Δία για την
Ευρώπη. Αυτή ήταν κόρη του βασιλιά της Συρίας. Μια μέρα που
έπαιζε με τις φίλες της στα λιβάδια και μάζευε λουλούδια, ο θεός την
αντίκρισε και αμέσως τον χτύπησε ο έρωτας. Για να πλησιάσει την κοπέλα
μεταμορφώθηκε σε ήμερο ταύρο. Αυτή άρχισε να χαϊδεύει το δυνατό ζώο και
ανέβηκε στη ράχη του. Αμέσως, ο Δίας-ταύρος άρχισε να τρέχει με
αστραπιαία ταχύτητα· η Ευρώπη έκλαιγε μα δεν μπορούσε να πηδήξει από
τον ταύρο γιατί θα σκοτωνόταν. Ο μεταμορφωμένος θεός διέσχισε τη
θάλασσα και έφτασε στην Κρήτη. Εκεί μέσα στη σπηλιά που γεννήθηκε, στο
Δικταίο άντρο, έσμιξε με τη νεαρή βασιλοπούλα. Καρποί αυτού του
ζευγαρώματος ήταν ο Μίνωας και ο Ραδάμανθης. Μετά από λίγο καιρό η
Ευρώπη παντρεύτηκε ένα βασιλιά του νησιού, τον Αστέριο, που υιοθέτησε
τα παιδιά του Δία.
Κάποια άλλη φορά ο θεός μεταμορφωμένος κατάφερε να αποπλανήσει τη Νύμφη
Καλλιστώ. Αυτή ήταν σύντροφος της Άρτεμης και είχε ορκιστεί αιώνια
παρθενική ζωή. Όταν η Ολύμπια θεά κατάλαβε τι συνέβη, έδιωξε την
Καλλιστώ από κοντά της. Ο Δίας, επειδή τη λυπήθηκε, τη μεταμόρφωσε σε
αρκούδα, όμως η Άρτεμη τη σκότωσε με τα βέλη της. Ο παντοδύναμος θεός,
όπως συνήθιζε με τα αγαπημένα του πρόσωπα, τη μεταμόρφωσε σε αστερισμό,
τη Μεγάλη Άρκτο (Αρκούδα). Το παιδί που είχε συλλάβει το μεγάλωσε η
Μαία και έγινε γενάρχης των κατοίκων της Αρκαδίας, ο Αρκάς.
Στο Άργος διηγούνταν ότι η πρώτη θνητή ερωμένη
του Δία ήταν η Νιόβη, που γέννησε τον Άργο, γενάρχη των Αργείων.
Επιπλέον
από την Ιοδάμα γεννήθηκε ο Θήβης, αρχηγός των Θηβαίων, από την Ευρυνόμη
ο Ασωπός, από τον οποίο κατάγονταν οι Βοιωτοί, από τη Μάιρα ο Λοκρός,
που έδωσε το όνομά του στη Λοκρίδα, και από την Ισονόη ο Ορχομενός, που
ήταν προπάτορας των Ορχομενίων. Η Σελήνη του χάρισε για γιο τον Νεμέα
και η Ταϋγέτη τον Λακεδαίμονα· απ' αυτούς αντίστοιχα
προήλθαν οι Νεμεάτες και οι Λακεδαιμόνιοι. Εξάλλου, από την Αίγινα
γεννήθηκε ο Αιακός (Αιγινήτες) και από τη Σίθνιδα ο Μάγαρος
(Μεγαρείς).Στον Δία καταλογίζεται και η αρπαγή ενός νέου άντρα, του
Γανυμήδη. Ο Δίας γοητευμένος από την όψη και την κορμοστασιά του
ωραιότερου θνητού, μεταμορφωμένος σε αετό τον άρπαξε και τον μετέφερε
στον Όλυμπο. Εκεί τον χρησιμοποίησε ως οινοχόο, μια ιδιότητα που μέχρι
τότε είχε η Ήβη, και γενικά ως σύντροφο στα συμπόσια.Ο Δίας, όπως
είπαμε, ήταν ο κατεξοχήν θεός. Είχε κάτω από την επίβλεψή του ολόκληρο
το σύμπαν· προστάτευε τη φύση, αλλά και διάφορες πτυχές της προσωπικής,
κοινωνικής και πολιτικής ζωής των ανθρώπων.
Για έναν ολόκληρο χρόνο έπεφταν σε νάρκη και για τα
επόμενα εννιά δε συμμετείχαν στα συμβούλια και τα συμπόσια των θεών.
Απόλυτη ήταν η εξουσία του στη φύση και στις καιρικές μεταβολές. Ήταν
αυτός που έστελνε το ουράνιο φως και την καλοκαιρία (Ζευς Ουράνιος και
Αίθριος). Επιπλέον, έστελνε τους ανέμους, τις βροχές, τα σύννεφα, το
χιόνι, το χαλάζι, όπως επίσης και την αστραπή, τη βροντή και τον
κεραυνό, τα δώρα των Κυκλώπων.
Συχνότατα τον λάτρευαν σε κορυφές βουνών όπου
χτίζονταν ιερά και βωμοί γιατί πίστευαν ότι έτσι βρίσκονταν πιο κοντά
στο
θεό.Ο Δίας φανέρωνε τη θέλησή του μέσα από όνειρα μα και από
χρησμούς.Υπήρχαν δυο φημισμένα μαντεία που ήταν αφιερωμένα σ' αυτόν. Το
ένα ήταντο μαντείο της Δωδώνης στην Ήπειρο και το άλλο του Δία Άμμωνα
στη Σημαντικότερο σύμβολο του Δία ήταν ο
κεραυνός, το πιο πολύτιμο όπλο που διέθετε. Ακολουθεί το σκήπτρο, που κατέληγε σε αετό και ήταν το σύμβολο της εξουσίας του. Ακόμη, η
αιγίδα ήταν το δέρμα της Αμάλθειας που τον έκανε αήττητο. Ιερό
δέντρο του Δία ήταν η βελανιδιά. Πολύ συχνά εικονίζεται με δυο πιθάρια
στο πλάι του που συμβόλιζαν τα καλά και τα κακά που μοίραζε στους
ανθρώπους.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
prozak
Επιμελήτρια!
Επιμελήτρια!
prozak


Αριθμός μηνυμάτων : 541
Registration date : 13/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΤρι Σεπ 18, 2007 7:43 pm




ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Tranira
H
Ήρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του αρχαίου ελληνικού
Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του
Δία, θεά των
ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών
και προσωποποίηση της συζυγικής πίστης.
Η Ήρα ενσαρκώνει τις αρετές και τα ελαττώματα της παντρεμένης γυναίκας.
Είναι η πιστή και αφοσιωμένη, η τρυφερή και υποταγμένη στον κύριο και
αφέντη της γυναίκα, αλλά και η δυναμική και πολυμήχανη, εριστική και
γκρινιάρα, καταπιεστική και ζηλόφθονη, παθιασμένη και εκδικητική
σύζυγος. Η εκδίκησή της, αφρισμένη κατεβασιά, σαρώνει τα πάντα στο
πέρασμά της.


Μάχεται, αγωνίζεται απεγνωσμένα για ό,τι δικαιωματικά της ανήκει, για
το αντικείμενο του πόθου της.Λαός εύθυμος, με σκωπτική διάθεση και
πηγαίο, ανεξάντλητο χιούμορ, οι αρχαίοι Έλληνες έδωσαν μια περισσότερο
ανθρώπινη διάσταση στις θεότητές τους. Φαντάστηκαν το γάμο της Ήρας και
του
Δία ένα πεδίο διαρκούς αντιπαλότητας, αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων και το βασιλιά θνητών και αθανάτων, το νεφεληγερέτη,






αστραποβόλο και κεραυνοβόλο Δία, να κατατρέχεται
ασταμάτητα από μια ζηλόφθονη και εκδικητική σύζυγο και να καταφεύγει σε
τεχνάσματα και μηχανορραφίες για να αποφύγει τις θυελλώδεις εκρήξεις
της οργής της.






Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται
στη Σάμο και κατ' άλλους στη Στυμφαλία ή στην Εύβοια. Η μοίρα της δεν
ήταν διαφορετική από αυτή των αδερφών της. Ο ανελέητος Κρόνος την
κατάπιε, προσπαθώντας να πολεμήσει τη μοίρα του. Μόνο όταν η πολυμήχανη
Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα, να ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με
τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το φως.
Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας
τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη τον απέκρουσε με περηφάνια. Τρελός από έρωτα
για την αδερφή του ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μια
βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, ο Δίας
μεταμορφώθηκε σε κούκο, που έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η
θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά
της, το χάιδεψε με τα τρυφερά της χέρια και το ζέστανε στους
παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική
του μορφή. Μεγαλόπρεπος, επιβλητικός, πανίσχυρος και ακαταμάχητος,
εξουδετέρωσε και τις τελευταίες ικμάδες αντίστασης της θεάς. Η Ήρα
νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε
"υπόσχεση γάμου".
Ο γάμος τους έγινε με θεϊκή λαμπρότητα. Η
ζωή τους όμως δεν ήταν πάντοτε ευτυχισμένη. Αντίθετα, ήταν τρικυμιώδης
και πολυτάραχη, όπως, άλλωστε, θυελλώδης υπήρξε και ο έρωτάς τους.
Οι αλλεπάλληλες εκρήξεις οργής και ζήλιας της θεάς και οι συχνοί
καβγάδες ανάμεσα στο θεϊκό ζευγάρι, έτρεφαν τη φαντασία των αρχαίων
Ελλήνων και αποτελούσαν προσφιλείς διηγήσεις και αναγνώσματα.
Εκείνος, υπερόπτης, άστατος και άπιστος
σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη
γυναικεία περηφάνια της. Δε δίσταζε, μάλιστα, να καυχιέται, μπροστά
της, για τις αμέτρητες περιπέτειές του με θεές και θνητές.
Εκείνη, αδάμαστη και αγέρωχη,
επικαλούνταν την τιμημένη καταγωγή της και πρόβαλλε τα αναφαίρετα
δικαιώματά της -την ιδιότητά της, της νόμιμης συζύγου.
Ο Δίας,
μέσα από τους ομηρικούς στίχους, δήλωνε ότι περιφρονούσε την οργή και
την γκρίνια της και της ζητούσε, επίμονα, υποταγή. Δε δίστασε, μάλιστα,
να κάνει κάποτε πράξεις τις απειλές του, όταν, δεμένη χειροπόδαρα, την
κρέμασε ανάμεσα στον αιθέρα και στα σύννεφα.
Η Ήρα, με καταρρακωμένη αξιοπρέπεια και
τυφλωμένη από το πάθος της για εκδίκηση, περνούσε συχνά στην
αντεπίθεση. Κατορθώνοντας να πάρει με το μέρος της την
Αθηνά και τον Ποσειδώνα,
προσπάθησε κάποτε να καθυποτάξει τον Δία, ο οποίος μόλις που κατάφερε
να γλιτώσει χάρη στη μεσολάβηση της Θέτιδας και του Εκατόγχειρα
Αιγαίωνα.
Άλλοτε πάλι, η θεά αποφάσισε να εγκαταλείψει για πάντα τη "συζυγική
κλίνη". Γύρισε στην Εύβοια, εκεί όπου για πρώτη φορά του δόθηκε. Ο
Δίας όμως, που
ένιωσε την επιθυμία για τη νόμιμη γυναίκα του να ξαναφουντώνει,
μηχανεύτηκε ένα τέχνασμα για να τη φέρει πάλι κοντά του. Πήγε κι αυτός
στην Εύβοια, όπου διέδωσε ότι θα παντρευτεί μια πανέμορφη νύμφη. Έντυσε
μάλιστα ένα ξόανο με νυφιάτικα πέπλα. Η Ήρα, τυφλωμένη από τη ζήλια
της, όρμησε με μίσος στη νέα αντίζηλή της και της πέταξε τα πέπλα. Στη
θέα όμως του ξόανου, ξέσπασε σε γέλια. Γέλια χαράς και λύτρωσης. Η
αγάπη που σιγόκαιγε μέσα της έγινε πυρκαγιά. Χύθηκε με λαχτάρα στην
αγκαλιά του αγαπημένου της, νικημένη και υποταχτικιά του και πάλι.
Ο Δίας όμως της έδινε αφορμές ασταμάτητα.
Μανιασμένη εκείνη και ανήμπορη να εκδικηθεί προσωπικά τον άπιστο,
έστρεφε την οργή της ενάντια στις δύστυχες αντίζηλές της. Σκληρή και
ανελέητη έπεφτε πάνω στα αθώα θύματα η θεϊκή τιμωρία.
Η Λητώ, κόρη του τιτάνα Κοίου και της
Φοίβης, αντιμετώπισε την εκδικητική μανία της θεάς. Παρά τις
προσπάθειες της Ήρας, έφερε, τελικά, στον κόσμο τον
Απόλλωνα και την Άρτεμη, παιδιά της παράνομης ένωσής της με τον Δία.
Η πανέμορφη Ιώ, κόρη του Ίναχου, βασιλιά τους Άργους, δεν κατόρθωσε να αποφύγει την οργή της Ήρας.
Ο Δίας προσπάθησε να τη σώσει
μεταμορφώνοντάς την σε αγελάδα. Όμως η ζηλιάρα Ήρα την καταδίωξε μέχρι
την Αίγυπτο, όπου ο Δίας της έδωσε την αρχική της μορφή και γέννησε τον
Έπαφο.Η τραγική Σεμέλη, κόρη του βασιλιά των Θηβών Κάδμου, ήταν ένα
ακόμη θύμα της οργής της θεάς. Φριχτός θάνατος, μέσα στις φλόγες,
περίμενε την άμοιρη θνητή, που τόλμησε να μοιραστεί το παρθενικό της
κρεβάτι με το βασιλιά των αθανάτων. Το παιδί που είχε στα σπλάχνα της
σώθηκε από τον Δία, ο οποίος το έραψε στο μηρό του και, όταν
συμπληρώθηκαν οι εννιά μήνες, γεννήθηκε ο θεός
Διόνυσος .Η παράφορη όμως μανία της Ήρας στράφηκε και ενάντια στα παιδιά των αντίζηλών της. Ο
Ηρακλής, γιος του
Δία και της Αλκμήνης, βρέφος ακόμα, στην κούνια του, αντιμετώπισε τα
δυο δηλητηριώδη φίδια που η ζηλόφθονη θεά έστειλε να τον σκοτώσουν,
κατά τραγική, όμως τύχη, έμελλε να είναι η Ήρα εκείνη που πρόσφερε την
αθανασία στο νόθο παιδί του άντρα της.
Με προτροπή του Δία, ο Ερμής
ακούμπησε το βρέφος στο κρεβάτι της θεάς, ενώ αυτή κοιμόταν. Το βρέφος
άρπαξε το θείο μαστό και βύζαξε το γάλα της αθανασίας. Η Ήρα ξύπνησε
και αποτράβηξε με οργή τον παράνομο τρυγητή. Το γάλα που πετάχτηκε,
εκείνη τη στιγμή, από τον ζωοδότη κόρφο, γέννησε τον Γαλαξία.
Πρότυπο άστατου και άπιστου συζύγου ο
Δίας, ομολογεί, μέσα από τους στίχους του Ομήρου, ότι ποτέ του δεν
αγάπησε, ούτε πεθύμησε άλλη γυναίκα, όσο τη μεγαλόπρεπη Ήρα. "Ποτέ θεά
ή θνητή δε μου ενέπνευσε τόσο επιθυμία".
Από την ένωσή της με τον Δία
η Ήρα έφερε στον κόσμο την Ήβη, τη θεά της νεότητας, και τον Άρη, τον
αιμοβόρο και κοσμοχαλαστή θεό του πολέμου. Κατ' άλλους, και η
Ειλείθυια, μητέρα των ωδινών, και η Έριδα, θεά της διχόνοιας και της
αμάχης, ήταν παιδιά της Ήρας και του Δία.
Θέλοντας να εκδικηθεί τον άστατο Δία, για
τα αμέτρητα νόθα που έσπερνε, η Ήρα θέλησε να φέρει στον κόσμο τα δικά
της παιδιά, τα παιδιά που θα γεννιούνταν χωρίς τη σαρκική της ένωση με
τον Δία.
Ο Ήφαιστος,
κατά το μύθο, υπήρχε στα σπλάχνα της θεάς πριν την ένωσή της με τον
Δία. Ήταν όμως τόσο άσχημος και περίγελος των θεών, που η Ήρα τον
γκρέμισε στη θάλασσα. Το φοβερό εκείνο πέσιμο τον άφησε για πάντα
"σακάτη και στραβοπόδαρο", γι' αυτό και ποτέ δε συγχώρεσε την άστοργη
μητέρα του. Την έδεσε σε θρόνο ολόχρυσο, με αόρατα δεσμά και μονάχα ο
Δίας κατόρθωσε να την ελευθερώσει από την ατιμωτική τιμωρία.
Ο φοβερός Τυφωέας, μάστιγα των θνητών,
ήταν επίσης αποκλειστικός γιος της Ήρας. Το αποκρουστικό θηρίο
κατόρθωσε τελικά να εξοντώσει ο Δίας σε τρομερή μονομαχία.
Αν και άστατος σύζυγος ο Δίας,
δεν ανεχόταν κανέναν να ερωτοτροπεί με την πανέμορφη Ήρα. Σκληρή και
αμείλικτη τιμωρία περίμενε τους επίδοξους εραστές της βασίλισσας των
θεών.
Ο Ιξίονας, κάνοντας κατάχρηση της φιλοξενίας που του παρείχε ο Δίας,
προσπάθησε να πλησιάσει με ερωτικές διαθέσεις την Ήρα. Η τιμωρία του
Δία ήταν σκληρή.
Έδωσε σε μια Νεφέλη το σχήμα της Ήρας και ο μεθυσμένος Ιξίονας
ζευγάρωσε μ' αυτή. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Κένταυρος. Μη
συγχωρώντας την αχαριστία ο Δίας, καταδίκασε τον Ιξίονα να δεθεί πάνω
σε φλεγόμενη ρόδα που στριφογύριζε ασταμάτητα στον αέρα.Ο Ενδυμίωνας
που τόλμησε να ποθήσει τη μεγαλόπρεπη βασίλισσα, γκρεμίστηκε στα
Τάρταρα, ενώ ο γίγαντας Πορφυρίωνας εξοντώθηκε από τα βέλη του Ηρακλή,
τη στιγμή που επιχειρούσε να βιάσει την Ήρα.
Αν και η Ήρα δεν ήταν γνωστή σαν πολεμική
θεά, στάθηκε στο πλευρό των Ελλήνων κατά τη διάρκεια του Τρωικού
πολέμου. Η μνησίκακη και εκδικητική θεά ποτέ δεν ξέχασε την προσβολή
του Πάρη, του επιπόλαιου βασιλόπουλου που προτίμησε τον έρωτα, από την
ισχύ που του πρόσφερε η Ήρα.
Η Ήρα αγαπήθηκε, λατρεύτηκε και τιμήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες, στη
ψυχή των οποίων, η αγέρωχη αυτή γυναικεία παρουσία, ήταν απόλυτα
δικαιωμένη.
Η ίδια κατείχε μια εντελώς ξεχωριστή, ζηλευτή θέση ανάμεσα στους
Ολύμπιους θεούς.
Ήταν εκείνη που απομυθοποιούσε, στα μάτια των Ελλήνων, την εξουσία του
άντρα αφέντη, του κύρη, του συζύγου. Εκείνη που μπροστά της ο
πανίσχυρος κυρίαρχος του σύμπαντος ξεγυμνωνόταν τη δύναμή του κι ένιωθε
φόβο κάθε φορά που αντιμετώπιζε τις επιθέσεις της.
Στο όνομα της Ήρας, η Γυναίκα έπαιρνε την
εκδίκησή της από τον Άντρα, στα πλαίσια μιας καλά οργανωμένης
ανδροκρατούμενης κοινωνίας.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
prozak
Επιμελήτρια!
Επιμελήτρια!
prozak


Αριθμός μηνυμάτων : 541
Registration date : 13/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΠεμ Σεπ 20, 2007 8:17 pm

Αθηνά : Η θεά της σοφίας








Ήταν κόρη του Δία και της Μήτιδος και στάθηκε πάντα το πιο αγαπημένο
παιδί του μεγάλου άρχοντα. Από την μητέρα της είχε κληρονομήσει τόση
σοφία, σύνεση και φρόνηση, όση και ο πατέρας της όταν κάποτε κατάπιε
την γυναίκα του. Δεν ήταν όμως μόνο σΆ αυτό ίση με τον Δία, αλλά και
στην δύναμη που την χρησιμοποιούσε πάντα για να τον βοηθήσει στις
δύσκολες στιγμές.

Έτσι στη φοβερή Γιγαντομαχία ήρθε και πολέμησε πρώτη στο πλευρό του και
εκεί φάνηκε πόσο καλά ήξερε και την τέχνη του πολέμου. Με τα τρομερά
της όπλα, την ασπίδα και το δόρυ, νίκησε και σκότωσε τον δυνατό Γίγαντα
Εγκέλαδο, πλακώνοντάς τον μΆ ένα μεγάλο νησί, τη Σικελία.

Αν και δεν αγαπούσε τον πόλεμο, αναγκάστηκε πολλές φορές να κατέβει στη
γη για να πολεμήσει δίπλα σΆ αυτούς που υποστήριζε και που πάντα ήταν
αντίπαλοι αυτών που βοηθούσε ο ¶ρης, θεός του πολέμου. Η ειρηνόφιλη θεά
αντιπαθούσε φοβερά τον αδερφό της, γιατί του άρεσε να βλέπει τους
ανθρώπους να σκοτώνονται μεταξύ τους. Κάθε φορά λοιπόν που εύρισκε
ευκαιρία τον ταπείνωνε χρησιμοποιώντας τις πολεμικές της ικανότητες,
γιατί ο ¶ρης μπορεί να ήταν θεός του πολέμου, μα την αδελφή του δεν
μπορούσε να την ξεπεράσει και να βγει νικητής. Οι Ολύμπιοι λοιπόν
αντίκρισαν αμέτρητες φορές στη ζωή τους το θέαμα ενός ¶ρη καταματωμένου
που ανέβαινε ντροπιασμένος στον Όλυμπο μετά από κάποια αναμέτρηση με
την πανέξυπνη Αθηνά.

Όταν δεν γίνονταν πόλεμοι η Αθηνά κατέβαινε στις πόλεις κι ασχολιόταν
με ειρηνικά έργα. Στους ανθρώπους δίδαξε όλες τις τέχνες κι άλλα
χρήσιμα πράγματα, όπως να οργώνουν την γη με αλέτρι, να ξαίνουν το
μαλλί και μΆ αυτό να υφαίνουν κεντήματα, να κάνουν σκεπάσματα και
ρούχα. Η Αθηνά δίκαια κρατούσε την πρώτη θέση ανάμεσα στις υφάντρες
γυναίκες γατί τα κεντήματα της ήταν άφταστης ομορφιάς κι οι σκηνές που
κένταγε μοιάζανε μΆ αληθινές.

- Κι όμως θα μπορούσε να πει κανείς πως είμαι πρώτη υφάντρα και πως τΆ
αδράχτι μου θεϊκά χέρια το κρατούν. Κι ίσως αν κάποιος το καλοσκεφτεί
να είμαι πιο πρώτη κι απΆ την πρώτη, την χρυσοχέρα Αθηνά, που αγαπημένη
μου δασκάλα στάθηκε στα παιδικά μου χρόνια.

Αυτά έλεγε μια όμορφη αρχοντοπούλα, η Αράχνη, που ΅ταν γνωστή σαν
τέλεια υφάντρα, καθώς κοίταγε το κέντημα που μόλις είχε τελειώσει. Η
Αθηνά την αγαπούσε πολύ γιατί σαν η Αράχνη ήταν μικρή, της είχε μάθει
την τέχνη τΆ αργαλειού. Μα αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να μην θυμώσει
όταν άκουσε τα περήφανα λόγια της παλιάς της μαθήτριας που ΅θελε να
συγκριθεί με ένα θεό. Μια και δυο λοιπόν κατέβηκε απΆ τον Όλυμπο και
μπήκε στο σπίτι της Αράχνης.

- «Καλή σου μέρα κοπελιά.» Είπε στην Αράχνη που την κοίταζε ξαφνιασμένη.

«Βλέπω κοιτάς με απορία! Τι να γυρεύει μια θεά απροσκάλεστη στο σπίτι
μιας θνητής, θΆ αναρωτιέσαι. Μια δίκαιη απάντηση γυρεύω, τα λόγια που
άκουσα να λες, αν είναι αληθινά….».

- «Αγαπημένη μου δασκάλα, όλοι το ξέρουν πως πιο άξια από σένα δεν
υπάρχει. Όμως τα λόγια που ξεστόμισα πέρα για πέρα λέω πως είναι
αληθινά. Κι αν θέλεις να βεβαιωθείς, κάτσε να μετρηθούμε σε δίπλα-δίπλα
αργαλειούς.» Της απάντησε η Αράχνη.

Κάθισε λοιπόν δίπλα της η θεά και άρχισε να υφαίνει…

Ύφανε την αναμέτρησή της με τον Ποσειδώνα πάνω στην Ακρόπολη, όταν
θέλανε και οι δύο να γίνουν προστάτες της Αθήνας, που τότε λέγονταν
Κεκροπία, γιατί βασίλευε ο σοφός Κέκροπας. Η κρίση θα γινόταν από τους
ίδιους τους κάτοικους και όποιος θεός θα τους έκανε το πιο χρήσιμο
δώρο, κείνος θα ΅παιρνε την πόλη. Πρώτος χτύπησε με την τρίαινά του την
γη ο Ποσειδώνας κι αμέσως ξεπετάχτηκε ένα άσπρο άλογο, σημάδι ότι οι
κάτοικοι της πόλης θα γίνονταν ανίκητοι πολεμιστές. Μετά ήρθε η σειρά
της Αθηνάς που μόλις χτύπησε τη γη με το δόρυ της φύτρωσε μια ελιά,
σύμβολο ειρήνης.

Οι άνθρωποι σκέφτηκαν πολύ κι έκριναν πως βέβαια καλό ήταν το δώρο του
Ποσειδώνα μα είχαν πιότερο ανάγκη την ειρήνη. Έτσι έδωσαν την πόλη στην
Αθηνά και από τότε ονομάστηκε Αθήνα.

Τελείωσε το κέντημά της η θεά και γύρισε κατά το μέρος της Αράχνης που
΅χε φτιάξει ένα κέντημα πανέμορφο, άξιο να συγκριθεί με το δικό της.
Σαν το καλοκοίταξε όμως είδε πως οι σκηνές του περιγέλαγαν τους θεούς,
όπως τον Ήφαιστο που ήταν κεντημένος σε μια γωνιά να κουτσαίνει αστεία.
Θύμωσε η Αθηνά για την ασέβειά της Αράχνης κι έσκισε το κέντημα.
Δυστυχισμένη τότε η νέα κρεμάστηκε από ταβάνι και θέλησε να σκοτωθεί.
Όμως η θεά την λυπήθηκε.

- Δίκαια σου αξίζει τιμωρία, γιατί η ασέβειά σου στάθηκε μεγάλη. Μα κι
ο θάνατος είναι βαρύς…εγώ θα σου στερήσω μόνο την μεγάλη σου ομορφιά,
όμως την τέχνη σου θα στην αφήσω για να υφαίνεις σε σπίτια σκοτεινά, σε
σπίτια βρώμικα κι ερειπωμένα, χωρίς πολύχρωμες κλωστές…

Αφού της είπε αυτά, την άγγιξε με το αδράχτι της κι η Αράχνη έγινε ένα
μικρούτσικο έντομο που ΅ναι η σημερινή μας αράχνη που υφαίνει συνέχεια
ένα σκούρο ιστό στις γωνίες των σπιτιών.

Αν όμως η Αθηνά ήξερε να τιμωρεί την ασέβεια των θνητών ήξερε και νΆ
ανταμείβει τη σύνεσή τους και την καλοσύνη τους. Να λοιπόν πως
αντάμειψε τον Κέκροπα, τον σοφό βασιλιά της Αθήνας.

Ο Ήφαιστος αγαπούσε την Αθηνά και ήθελε να την παντρευτεί. Μα η θεά
είχε ορκιστεί να μην δεθεί ποτέ με κανέναν άντρα. Έτσι το παιδί που
ήθελε ο θεός να κάνει μαζί της, το ΅κανε με την Γη.

Όταν μετά από λίγο καιρό η Γη γέννησε ένα πανέμορφο αγοράκι, που το
ονόμασε Ερεχθέα, κάλεσε την Αθηνά για να της το δώσει.. αυτή το πήρε
και το έδωσε στον Κέκροπα, που ΄χε κάνει τρία κορίτσια μα κανένα γιο
για να γίνει ο επόμενος βασιλιάς της πόλης.

- Θέλημα είναι των θεών, του είπε, τον διάδοχο να αποκτήσεις και ταΆ
όνομά του νΆ ακουστεί περίτρανα σΆ όλο τον κόσμο. Στις μέρες του η γη
θα βγάλει πιότερους καρπούς κι ο πλούτος και η ευτυχία, ζευγάρι
ταιριαστό, το σπίτι τους θα χτίσουν στην Ακρόπολη, τον ξακουστό τον
βράχο…

Αφού πρόβλεψε το μέλλον του νέου βασιλιά η προστάτιδα της Αθήνας
ανέβηκε πάλι στον Όλυμπο, αφήνοντας τον Κέκροπα να κρατάει ευτυχισμένος
το μωρό στην αγκαλιά του, και να στέλνει ευχές στην πολυαγαπημένη του
θεά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
prozak
Επιμελήτρια!
Επιμελήτρια!
prozak


Αριθμός μηνυμάτων : 541
Registration date : 13/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΠεμ Σεπ 20, 2007 8:21 pm

Εστία : Η θεά της φωτιάς




Ήταν παιδί του Κρόνου και της Ρέας. Όταν την ελευθέρωσε ο αδελφός της ο
Δίας, κι αφού τελείωσαν ο διάφοροι πόλεμοι, την πήρε κι αυτή στον
Όλυμπο και την έκανε θεά. Η Εστία δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά αφιέρωσε
την ζωή της στα σπιτικά των θνητών. ΓιΆ αυτό στο κάθε σπίτι υπήρχε ένας
βωμός που είχε το όνομά της κι εκεί μέσα έκαιγε άσβεστη φωτιά, η αγάπη
της για όλους.

Κάθε βράδυ μετά την δουλειά, γύρω απΆ αυτή μαζεύονταν όλη η οικογένεια
και συζήταγε τα προβλήματά της κι ήταν σα να τα κουβέντιαζε και με την
ίδια την θεά που τους κρατούσε συντροφιά ζεσταίνοντας το βραδινό φαγητό.

Η μορφή της έτσι όπως την έφτιαχναν στα αγάλματα, είχε μια ξεχωριστή
γλυκύτητα και μια καλοσύνη ήταν πάντα χυμένη στα μάτια της.

Στάθηκε πάντοτε η πιο ταπεινή θεά, χωρίς να λέγονται γιΆ αυτήν διάφορες
ιστορίες, μιας κι η ζωή της ήταν ήρεμη, χωρίς περιπέτειες, και
λατρεύτηκε όσο λίγες θεές του Ολύμπου.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
prozak
Επιμελήτρια!
Επιμελήτρια!
prozak


Αριθμός μηνυμάτων : 541
Registration date : 13/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΠεμ Σεπ 20, 2007 8:26 pm

Ήφαιστος : Ο τεχνίτης θεός





Αμέσως μετά το γάμο της με τον Δία η Ήρα έκανε τον Ήφαιστο. Η μεγάλη
χαρά που είχε η θεά, μιας και περίμενε το πρώτο της παιδί, γρήγορα
έδωσε τη θέση της στη λύπη, γιατί ο μικρός ήταν κουτσός και άσχημος.

Αγανακτισμένη, μη μπορώντας να παραδεχτεί πως αυτή, η βασίλισσα των
θεών, γέννησε ένα μικρό τέρας, πέταξε τον Ήφαιστο απΆ τις ψηλές κορφές
του Ολύμπου χωρίς να νοιαστεί για την τύχη του μωρού. Η Θέτιδα όμως
λυπήθηκε τον μικρό θεό και τον πήρε να τον μεγαλώσει μακριά απΆ τους
άλλους αθάνατους.

Ο Ήφαιστος μεγαλώνοντας, έδειχνε όλο και πιο πολύ πως τα χέρια του τα
κάτεχε μια αλλιώτικη δύναμη, που ΅κανε το σίδερο, το ασήμι, το χρυσάφι
αλλά και κάθε άλλο μέταλλο να παίρνει το σχήμα που ΅θελε αυτός, αφού
πρώτα τα δούλευε λίγο στη φωτιά. Σιγά – σιγά με ατελείωτες προσπάθειες,
κατάφερε να εξασκηθεί τόσο καλά, πού θεωρήθηκε απΆ όλους σαν ο πιο
τέλειος τεχνίτης του Ολύμπου κι ας μη ζούσε ακόμα εκεί.

Αν κι έδειχνε πάντα χαρούμενος, μέσα του τον έκαιγε το παράπονο για τη
μάνα του που τον είχε διώξει, μωρό ακόμα, από το μέρος που έπρεπε να
ζει κι αυτός μιας κι ήταν αθάνατος θεός και μάλιστα γιος του άρχοντα
Δία. Αποφάσισε λοιπόν να την εκδικηθεί μΆ ένα τρόπο που σίγουρα θα
πετύχαινε.

Μέρες ολόκληρες κλείστηκε στο εργαστήρι του και δούλεψε με καθαρό
χρυσάφι και ασήμι. Όταν τελείωσε, είχε μπροστά του έναν ολόχρυσο θρόνο.
Που όμοιός του δεν είχε ποτέ πριν φτιαχτεί. Ύστερα τον έστειλε στη Ήρα
σαν δώρο. Η θεά μόλις τον είδε ενθουσιάστηκε και κάθισε αμέσως πάνω
του, αφού πρώτα φώναξε όλους τους θεούς για να την θαυμάσουν. Όλα ήταν
ωραία μέχρι τη στιγμή που σκέφτηκε πως ήταν καιρός να σηκωθεί και λίγο.
Τότε όμως ξαφνικά, άσπαστες αόρατες αλυσίδες την έδεσαν και την
κράτησαν γερά. Όσο και αν προσπαθούσαν οι θεοί κανείς δεν μπόρεσε να
την λύσει. Ήταν ανάγκη λοιπόν να φωνάξουν τον ίδιο τον τεχνίτη.
Πράγματι ανέβηκε στον Όλυμπο ο Ήφαιστος μα με κανένα τρόπο δεν δέχονταν
να λύσει τη μητέρα του. Η Ήρα λοιπόν για να τον καταφέρει του
υποσχέθηκε πως θα του έδινε ότι της ζητούσε φτάνει να την ελευθέρωνε.

Εκείνος τότε ζήτησε να παντρευτεί την πιο ωραία απΆ όλες τις θεές, την
Αφροδίτη. Μάταια προσπάθησαν να τον κάνουν νΆ αλλάξει γνώμη και να τον
πείσουν πως αυτό που ζητούσε ήταν παράλογο. Τελικά βλέποντας ότι δεν
γινόταν αλλιώς, του την έδωσαν γυναίκα του, κι η Αφροδίτη δυστυχισμένη,
δέχτηκε κι αυτή για χάρη της μεγάλης βασίλισσας.

Βέβαια αυτός ο γάμος δεν πήγε καλά, γιατί η όμορφη θεά ποτέ δεν αγάπησε
τον κουτσό άνδρα της. Όμως κι όλη αυτή η περιπέτεια με τον χρυσό θρόνο,
είχε και την καλή της πλευρά, γιατί μάνα και γιος συμφιλιώθηκαν και
ξέχασαν τα παλιά κι από τότε ο Ήφαιστος άρχισε να ζει κι αυτός μαζί με
τους άλλους στο θεϊκό βουνό.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Loukoumaki
Χμμμμ...!
Χμμμμ...!
Loukoumaki


Αριθμός μηνυμάτων : 67
Ηλικία : 102
Registration date : 17/09/2007

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ   ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ EmptyΤρι Σεπ 25, 2007 1:01 pm

Η Εκάτη, θεά της μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο, ήταν το μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερίας. Από τους γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στην γη, τη θάλασσα και τον ουρανό. Βοήθησε τη θεά Δήμητρα στην αναζήτηση της Περσεφόνης και μετά την επανένωσή τους έγινε συνοδός της Περσεφόνης και σύντροφος του ¶δη. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνεια μυστήρια.
Η Εκάτη συνήθως απεικονιζόταν σε σχέδια πάνω σε αγγεία κρατώντας 2 πυρσούς. Σε αγάλματα μερικές φορές απεικονιζόταν σε τριπλή μορφή. ¶λλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστή είναι Περσηίς.
Η Εκάτη είναι αρχαία ελληνική θεότητα. Από γλωσσολογικής άποψης το όνομά της φαίνεται ότι είναι ελληνικό και σχετίζεται πιθανώς με το επίθετο εκατηβόλος που αποδιδόταν στον Απόλλωνα. Υπάρχουν τίτλοι της όπως το άγγελος* και το φωσφόρος*. Με τον δεύτερο τίτλο πολλές φορές ονομάζεται «φορέας του φωτός»* (βλ. Ευριπίδου Ελένη).
Ο ποιητής της Θεογονίας Ησίοδος αναγνωρίζει στο πρόσωπό της την πανίσχυρη Κυρία των τριων βασιλείων: γης, ουρανού και θάλασσας. Λέει, ακόμη, πως η θεά ασκούσε την κυριαρχία της από την εποχή των Τιτάνων πριν πάρει την εξουσία ο Ζευς και η τάξη του. Ο νέος κυβερνήτης του κόσμου την τίμησε, αφήνοντάς την στο αρχικό μεγαλείο της.
Η Εκάτη βοηθά τους πολεμιστές στον πόλεμο και τους βασιλείς στην απονομή της δικαιοσύνης. Φέρνει τιμές στους αθλητικούς αγώνες, παραστέκει τους κυνηγούς και τους ψαράδες και μαζί με τον Ερμή, προστατεύει τα κοπάδια. Τέλος, αποκαλείται κουροτρόφος.
Σημαντική είναι η παρουσία της στον περίφημο μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης». Όπως και η Δήμητρα, ακούει τη φωνή του απαχθείσας κόρης. Τη συναντά κρατώντας φως στο χέρι της και ρωτάει τον απαγωγέα με λόγια που ανήκουν στη Δήμητρα, σύμφωνα με μια ορφική απόδοση ομηρικού ύμνου. Ο ποιητής μας λέει πως και οι δύο πηγαίνουν να βρουν τον Ήλιο, τον αυτόπτη μάρτυρα. Υφίστανται δύο αποδόσεις του μυθολογήματος. Στη μία πρωταγωνιστεί η Δήμητρα και στην άλλη η Εκάτη, που πηγαίνει μάλιστα και στον Κάτω Κόσμο για να αναζητήσει την Περσεφόνη. Αφού συναντηθούν η μητέρα με την κόρη, η Εκάτη εμφανίζεται για άλλη μια φορά στον ύμνο, για να παραλάβει την Κόρη και να μείνει για πάντα μαζί της. Η Εκάτη και η Περσεφόνη είναι το ίδιο αδιαχώριστες, όπως η Περσεφόνη και η Δήμητρα. Σύμφωνα με τον ύμνο, η Γαία, η Μητέρα Γη, δεν έχει καμία σχέση με τη Δήμητρα, καθώς θεωρείται συνένοχη του απαγωγέα.
Ο Αισχύλος τη συνδέει με τη Σελήνη και την παρουσιάζει ως ¶ρτεμι-Εκάτη, ενώ ο Ευριπίδης τη θεωρεί κόρη της Λητούς, και πρώτος στη Μήδεια την παρουσιάζει ως θεά προστάτιδα των μαγισσών. Η Εκάτη λοιπόν συνδέεται και συνταυτίζεται με τη Δήμητρα, την Περσεφόνη, τον Ερμή και τον Κάτω Κόσμο, τη Γη, τον Πάνα, την Κυβέλη και τους Κορύβαντες, τις Χάριτες στη μορφή που έχει ως προστάτις των καλλιεργειών και της γης. Ως ¶ρτεμις Ευπλοία αποκτά θαλάσσιο χαρακτήρα και συνδέεται με το ναυτικό επάγγελμα.
Η σχέση της Εκάτης με την ¶ρτεμι γίνεται φανερή από ένα μύθο του Εφέσου. Επειδή η γυναίκα του Εφέσου υποδέχθηκε άσχημα τη θεά και της αρνήθηκε τη φιλοξενία, η ¶ρτεμις τη μεταμόρφωσε για λίγο σε σκύλο. Όταν όμως πήρε πάλι την ανθρώπινη μορφή της, η γυναίκα του Εφέσου ένιωθε τόσο ντροπιασμένη, ώστε κρεμάστηκε. Η θεά την επανέφερε στη ζωή και εκείνη πήρε το όνομα της Εκάτης. ¶γαλμα της Εκάτης είχε στηθεί κοντά στο ναό της Εφεσίας Αρτέμιδος.
Στους ύστερους χρόνους δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη χθόνια υπόστασή της και στις μαγικές της ιδιότητες. Τότε εμφανίστηκε με τρομακτική μορφή όπως η Μέδουσα και οι Ερινύες. Με την εκδοχή αυτή συνδέονται οι οικιακοί καθαρμοί, τα οξυθύμια, με τα οποία διώχνονταν από το σπίτι τα κακά πνεύματα. Αφιερωμένος στην Εκάτη ήταν ο χώρος που βρισκόταν μπροστά από την πύλη του ναού, της πόλης ή του οίκου. Λατρευόταν για τις μαγικές της κυρίως ιδιότητες, για τη δύναμη που είχε να κρατάει μακριά από την καθημερινή ζωή το κακό.
Στον ελληνικό κόσμο η κλασική μορφή της Εκάτης στέκει αυστηρή και παράξενη, ανάγλυφη πάνω σε ένα τρίγωνο, με τα πρόσωπά της στραμμένα σε τρεις κατευθύνσεις. Οι Έλλνες προσπάθησαν να απαλλαγούν από την αυστηρότητα αυτών των αγαλμάτων διασπώντας την τρισυπόσταση θεότητα σε τρεις παρθένες χορεύτριες. Στις μεταγενέστερες εποχές, επέμειναν εντονότερα στην τρισυπόστατη όψη της θεότητας από ό,τι στην κλασική εποχή του Ησίοδου. Το γεγονός πως τα Εκάτεια τελούνταν σε τρίστρατα και πως αυτοί οι τόποι ήταν ειδικά αφιερωμένοι στην Εκάτη δεν αντιστρατεύεται στην ησιοδική ή κοσμική σύλληψη του αριθμού τρία. Όλα τα τρίστρατα προβάλλουν ξεκάθαρα τη δυνατότητα διαίρεσης του κόσμου σε τρία μέρη. Ταυτόχρονα η Εκάτη, ως κυρία των πνευμάτων, προειδοποίησε τους Έλληνες πως μια τριπλή διαίρεση θα δημιουργούσε αναγκαστικά δίπλα στον οργανωμένο κόσμο του Δία μια χαοτική περιοχή, στην οποία θα συνέχιζε να υπάρχει το αμορφοποίητο μέρος του αρχέγονου κόσμου ως Κάτω Κόσμος. Οι Έλληνες θεώρησαν πως η τριπλότητα της Εκάτης ήταν κάτι υποχθόνιο.
Σε προγενέστερες περιόδους, πριν ακόμη απολιθωθούν τα τρία πρόσωπα της Εκάτης στα γνωστά Εκάτεια, αυτές οι τρεις όψεις φαίνεται πως αποτελούσαν πολλές μορφές ή βασίλεια του κόσμου, πολλές δυνατές εξελίξεις της μιας και ίδιας συμπαγούς ιδέας. Έτσι, στη μορφή αυτής που προφανώς είναι η μικρότερη των θεαινών, η κατώτερη από τις τρεις, διακρίνεται μια εσωτερική σχέση ανάμεσα στη Δήμητρα, την Κόρη και την Εκάτη. Από εδώ πηγάζει και η προφανής ιδέα του μυθολογήματος, όπως ξεδιπλώνεται στον ύμνο.

*κάτι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει... τι μου θυμίζει...

Την οδοσύχναστη εξυμνώ Εκάτη, την τρίστρατη, την ερασμία,
την ουράνια τη γήινη καί τη θαλασσινή, κροκόπεπλη,
την επιτάφια, πού με τίς ψυχές νεκρών οργιοβακχεύει,
την Πέρσεια, τη μοναχική, που με τα ελάφια αγάλλεται,
νυχτερινή, σκυλοσυνόδευτη, αήττητη βασίλισσα,

ουρλιαχτική, ξαρμάτωτη, αυτή πού ακαταμάχητη έχει την όψη,
την ταυροπόλο, την κλειδούχο όλου του κόσμου άνασσα,
ήγεμονίδα, νύμφη, παιδοτρόφο, ορεισύχναστη,
την κόρη αυτή θερμοπαρακαλώντας να βρεθεί στίς όσιες τελετές
ευμενική προς τον ποιμένα πάντοτε με χαρούμενη διάθεση.




“Ω φίλη και συντρόφισσα της νύχτας,
εσύ που αγαλλιάζεις στο αλύχτημα των σκυλιών και φτύνεις αίμα,
εσύ που περιπλανιέσαι μέσα στις σκιές ανάμεσα στους τάφους,
εσύ που διψάς για αίμα και φέρνεις τον τρόμο στους θνητούς.
Γοργώ, Μορμώ, χιλιοπρόσωπη σελήνη, δέξου ευνοϊκά τις θυσίες μας!”
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
 :: Η αρένα των llamas :: Ιστορία-
Μετάβαση σε: