Κουφά σκηνικά που σας έχουν τύχει...

Εδώ θα μπορείτε να γράψετε για ότι κουφό σκηνικό σας έχει τύχει...οτιδήποτε!! (Προς Στελίτο...μην μαμήσεις το θέμα!!!!)

κουφο και με πονο για το καημενο το πρωτακι

ειμαι στο προαυλιο (του σχολειου, οχι των φυλακων) τωρα με 3 φιλους και καθομαστε σα καλοι μαντραχαλοι της γ λυκειου και μαλακιζομαστε...λιγο πιο περα επαιζαν κατι παιδακια της α γυμνασιου μπαλα
οποτε σε μια φαση, τους ξεφευγει η μπαλα και ερχεται με φορα προς το μερος μας...σαν καλος καφρος που ειμαι και μη μπορωντας να αντισταθω στον πειρασμο, τραβαω ενα σου την μπαλαμε ολη μου τη δυναμη
παιρνει λοιπον ενα τρελο φαλτσο, περναει ξυστα απο το παιδακι που του εφυγε η μπαλα, και συνεχιζει με στοχο το απο πισω παιδακι που κοιταζει εντρομο τη μπαλα να ερχεται πανω του
εε η μπαλα σταματησε πανω στο ποδι του, και επειδη ηταν και βαρια πρεπει να ετσουξε γιατι επεσε κατω και εβαλε τα κλαματα

η καφριλα σε ολο της το μεγαλειο

Και ξεκινάω εγώ πρώτος....Το παρακάτω σκηνικό είναι πραγματικότητα...

Τον Δεκέμβριο του 2003 σπούδαζα στην Ελβετία ακόμα και έκανα το μεταπτυχιακό μου. Η σχολή της κοπέλας μου ήταν πάνω σε ένα βουνό, που ήταν ένα ξενοδοχείο που είχε χτιστεί το 1899 και περιέθαλπτε τραυματίες από τους δύο παγκόσμιου πολέμους...Ευτυχώς η δικιά μου σχολή ήταν στην πόλη κάτω στις όχθες της λίμνης της Γενέυης.
Αν και υπήρχαν άπειρες ιστορίες και μου είχαν πει αρκετές για φαντάσματα και γιατί τα υπόγεια ήταν κλειδωμένα και ούτε οι καθηγητές κατέβαιναν εκει, σαν δυσκολοπιστο άτομο που είμαι δεν είχα πιστέψει λέξη γιατί απλά δεν πίστευα. Λοιπόν ένα βράδυ (από τα πολλά που κοιμόμασταν εκεί μαζί) δεν μπορούσα να κοιμηθώ και σηκώθηκα να βγω στο μικρό εκείνο μπαλκόνι να κάνω ένα τσιγάρο απολαμβάνοντας την ησυχία παρόλο που είχε τρομερό κρύο...Το μικρό μπαλκονάκι του δωματίου της κοπέλας μου έβλεπε σε ένα χώρο με γρασίδι που τελείωνε σε κάγκελα γιατί από κάτω ήταν ο γκρεμός του βουνού και έβλεπες από εκει την λίμνη της Γενεύης και τις προΆλπεις.
Που λέτε λοιπόν σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω προς το μπαλκόνι...με το που τραβάω την κουρτίνα (τα φώτα ήταν κλειστά) βλέπω μία άσπρη γυναικεία φιγούρα με ξανθιά μαλλιά με ένα άσπρο λαμπερό φόρεμα που έμοιαζε με νυφικό που είχε ουρά (το φόρεμα) να ανεβαίνει κάτι σκαλοπάτια και να πηγαίνει προς το κτίριο της σχολής.....χωρίς δεύτερη σκέψη τραβάω την κουρτίνα και τρέχω στο κρεβάτι...κουλουριάζομαι δίπλα στην καλή μου και δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ.....
Ποτέ δεν θα ξεχάσω εκείνη την γυναικεία φιγούρα αλλά και το τρελό καρδιοχτύπι μου έζησα εκείνο το βράδυ....
Το επόμενο πρωί το συζήτησα με κάτι φίλες της κοπέλας μου που ήταν εκεί 3 χρόνια και μου είπαν μία άλλη ιστορία που τους είχε τύχει...αλλά αυτό άλλη φορά...
Και για του λόγου το αληθές η ιστοσελίδα της σχολής της κοπέλας μου είναι η αξής...η σχολή λέγεται SHMS www.shms.com

γιαννη σε προλαβα

Χέστηκα!! Η δικιά μου ιστορία είναι καλύτερη πάντως!!!

με τους ασθενης μου εχουν γινει πολλα ...αλλα δεν μπορω να πω...το ιατρικο απορρητο βλεπετε!

Να μας πεις είπαμε...όχι τη δεν μπορεις να πεις...